Hoe bereikt u ons?
U kunt ons voor een eerste afspraak dagelijks bellen tussen 8.15 -12.00 uur en 13.00 – 17.00 uur. Tenzij anders vermeld wordt er tijdens dat eerste gesprek alleen gepraat. Zie verder de routebeschrijving voor de weg naar de praktijk.
Het eerste bezoek
Kan die kindertandarts meteen beginnen? Nee. De kindertandarts wil eerst graag van u weten wat uw kind heeft meegemaakt bij de tandarts en bij andere artsen, maar ook wil hij zich graag een beeld vormen van het kind dat hij moet gaan behandelen. Op basis van wat u vertelt, wat hij ziet aan het gedrag van uw kind en de conditie van zijn/haar gebit, doet hij u een voorstel voor de verdere behandeling en vraagt dit zo nodig aan bij uw zorgverzekeraar.
De kindertandarts stelt dus de indicatie (maakt een plan) en adviseert u wat de meest geschikte behandeling voor uw kind is. Wij kunnen ons heel goed voorstellen dat u zelf bepaalde verwachtingen of vragen heeft over de behandeling. Neem gerust uw tijd om daar over na te denken, want we willen graag dat u volledig achter de behandeling staat die we adviseren. Bij vragen, kunt u ons altijd bellen of een hernieuwde afspraak maken.
Het vervolg
Wat wordt er dan verder gedaan? Dat hangt een beetje van de behandeling af. Normaalgesproken zal de eerste aparte behandelzitting van uw kind besteed worden om uw kind te laten wennen aan de nieuwe behandelsituatie.
Tandheelkundige behandeling van kinderen is gebaseerd op vertrouwen. Een kind moet weten wat er van hem verwacht wordt en wat hij kan verwachten van de tandarts. Die duidelijke structuur geeft steun en helpt het kind om met de tandheelkunde te leren omgaan. Vaste onderdelen tijdens zo’n gewenningsafspraak zijn het polijsten van het gebit en het maken van foto’s indien dit gewenst is. Na afloop beslist de tandarts wat er de volgende keer gedaan wordt. Dit wordt dan altijd tegen uw kind verteld.
De voorbereiding
Wat moet ik mijn kind vertellen? U kunt uw kind het beste voorbereiden door gewoon in uw eigen woorden te vertellen wat de tandarts gaat doen. Voor die voorbereidende uitleg gelden een paar algemene principes. Als u die aanhoudt voorkomt u veel nodeloze spanningen bij uw kind.
- Vertel wat er gaat gebeuren en laat weg wat er (nog) niet gebeurt.
- Kies zelf het tijdstip waarop u het bezoek aan de tandarts aankondigt.
- Als u iets niet weet, zeg dat gewoon en stel voor dat aan de tandarts te vragen.
- Beloof géén kadootjes vooraf.
Dit zijn maar een paar punten, maar ze moeten per punt wel even uitgelegd worden:
1. Vertel wat er gaat gebeuren en laat weg wat er (nog) niet gebeurt.
Kinderen verdienen een eerlijke uitleg. Ze hebben recht om te weten wat ze gaan meemaken. Het eerste doel is dat het kind zich op zijn gemak voelt. Bij alle nieuwe dingen wil uw kind eigenlijk weten of het veilig is. Als ze van tevoren horen wat er gaat gebeuren, zullen ze het er lang niet altijd mee eens zijn. Ze willen niet of ze zijn bang voor het onbekende. Dat is niet erg. Ze moeten ook leren dat iets waar is, gewoon omdat u zegt dat het zo is. Maar aan de andere kant, we hoeven ze ook niet nodeloos zenuwachtig te maken. Als een kind gewoon nieuwsgierig is wat er gaat gebeuren bij de kindertandarts en het wordt dan bedolven onder toevoegingen dat iets geen pijn doet of niet eng is, dan bestaat de kans dat ze juist daardoor nerveus worden. Er worden dan dingen naar voren gehaald die helemaal niet nodig waren. Mocht een onderdeel eng of pijnlijk zijn, dan zal de tandarts dat zeker zelf vertellen. Hij moet tenslotte ook eerlijk zijn!
2. Kies zelf het tijdstip waarop u het bezoek aan de tandarts aankondigt.
Het ene kind is van tevoren veel zenuwachtiger dan het andere. U kunt dat zelf het beste inschatten omdat u het ongetwijfeld al talloze keren heeft meegemaakt. Soms heeft een kind een week nodig om zich voor te bereiden, terwijl u horendol wordt van alle vragen die ze kunnen verzinnen. Aan de andere kant moeten sommigen het echt pas een uurtje van tevoren horen omdat ze letterlijk ziek van angst kunnen zijn.
3. Als uw kind u iets vraagt over de behandeling en u weet het niet, zeg dat gewoon en stel voor dat aan de tandarts te vragen.
Kinderen leren van de informatie die ze krijgen. En als ze meer willen weten vragen ze erom. Soms vragen ze meer dan u weet of meer dan u wilt zeggen. Dat kan gebeuren als uw kind vraagt of boren pijn doet. En als u nou toevallig als een berg opziet tegen de tandarts en het enige dat u zich kunt herinneren een hele pijnlijke ervaring van tien jaar geleden is? Wat moet u dan zeggen? Moet u zeggen wat u zelf heeft meegemaakt? U kunt er dan ook voor kiezen om te zeggen dat zoiets voor iedereen verschillend is en dat het u een goed idee lijkt om dat nou eens samen aan de tandarts te gaan vragen. Het is altijd goed om zo’n vraag op een rustige bijna terloopse manier te beantwoorden.
4. Beloof géén cadeautjes vooraf.
Het is al eerder gezegd: u moet eerlijk zijn en uw kind niet nodeloos alarmeren. Als uw kind erg zenuwachtig is, moet u het eerst geruststellen en eventueel later pas een beloning geven als het afgelopen is. Als u eerst een cadeautje belooft, werkt dat niet geruststellend. Hooguit gebeurt het omgekeerde. Het kind kan tot de conclusie komen dat er iets ergs staat te gebeuren, juist omdat er vooraf al wat beloofd wordt. Iets beloven van tevoren stelt uw kind bepaald niet gerust en achteraf moet u in elk geval uw belofte houden, anders zal het als straf ervaren worden!
Na afloop
Wat kunt u doen? Na afloop van een behandeling kunt u kiezen uit prijzen, steunen en belonen. Vertel dat het goed gegaan is (ook al was u misschien helemaal niets zo tevreden over uw kind), geef een beloning (als de tandarts dat al niet gedaan heeft) en bewonder het werk dat uw kind heeft laten doen (ook al ziet u niet precies wat er nu gebeurd is). Daardoor steunt u het kind en bevestigt dat het echt een prestatie geleverd heeft. Ook als de behandeling een belasting was voor uw kind wil het graag horen dat het goed zijn best heeft gedaan. Natuurlijk verdient een kind dat net heel erg zijn best heeft gedaan of een inspanning heeft geleverd een extra knuffel of moet zelfs getroost worden als er iets naars was (bijv een kies trekken). Maar in de regel werkt het beter om dit kort te houden en iets leuks te gaan doen in plaats van uitgebreid samen te huilen hoe erg het was en te beloven dat u er persoonlijk op toe zal zien dat dit nooit meer gebeurt.
Wat kunt u beter niet doen? De behandeling doodzwijgen of het kind het idee geven dat het iets helemaal verkeerd heeft gedaan. Het is sterk in ons voordeel als u geen dingen zegt of doet waardoor uw kind een negatief beeld van de tandarts krijgt. Dat voorkomt op de lange termijn namelijk angst voor de tandarts.
Meestal pakken we een kies in een leuk doosje als hij getrokken is. Het kind mag dan ook zelf de kleur kiezen. Zo ook bij Sanne. Toen we dat wilden doen sprong vader ertussen: “Geef maar hier.”zei hij beslist. En vervolgens drukte hij Sanne het nog bloederige kiesje onder de neus en zei:
“Dat krijg je nou als je teveel snoept!”
…Oh, en van wie heeft ze dat snoep gekregen?…
Pa ziet natuurlijk zelf ook als een berg tegen de tandarts op, maar we moeten goed opletten dat er zo min mogelijk negatieve emoties aan de tandarts gekoppeld worden. Het is dus niet de schuld van uw zoon of dochter, maar kan wel de start zijn van extra aandacht aan een schoon en gezond gebit.